Bu kadar sik görusurken benim yerime mektubumun gelmesi seni her halde sasirtacak, fakat sonuna kadar okuyunca göreceksin ki baska turlu de yapamazdim.
Bu mektubu cok daha önce yazmisolmaliydim; o zaman ikimizde sonradan duyacagimiz bircok vicdan azaplarindan kurtulmus olurduk. Ama gene de gec kalmis degilim, bir birimizi o kadar cabuk, o kadar umulmadik bir sekilde sevdik ki ansizin hastalanmis gibi olduk.
Bu yuzden kendime daha erken gelemedim..
Daha ileriye gitmeyecegim artik, oldugum yerde duracagim; bunu yapmak benim elimde. Ama gene de surukleniyorum. simdi ise öyle bir savas icindeyim ki senin yardimina muhtacim. Ne kadar derine suruklendigimi ancak bu gece anladim; icine dustugum ucurumun derinligini gördum ve durma karar verdim.
Oyun bitti; ask benim icin bir hastalik oldu; kendimde bir tutkunlugun basladigini hissettim; sen daha dusunceli, daha ciddi oldun; butun bos zamanlarini bana verdin; sinirlerin gerginlesti huzurun kayboldu. simdi korkuyorum ve anliyorum ki bu gidisi durdurmak, kendimizi toparlamak icin hareke gecmek benim görevim.
Evet, seni sevdigimi söyledim. Sende beni sevdigini söyledin. Ancak aradaki ahenksizligi fark edemedin mi? Etmedin degil mi? O halde sonra edeceksin; ben ucuruma dustugum zaman. Bak benim halime, dusun benim kim oldugumu. Beni sevmen mumkun mu? Beni seviyor musun? Dun "seviyorum, seviyorum, seviyorum" dedin; Bende kesin olarak söyluyorum: Hayir, hayir, hayir.
Beni sevmiyorsun, ama sunu hemen belirteyim ki yalanda söylemiyorsun: Beni aldatmiyorsun. Hayir denecek yer de evet diyecek insan degilsin. Benim sana anlatmak istedigim, duydugun seyin gercek ask degil, sadece bir ask umudu olmasadir...
Ben bastan sana bunu acikca söylemeleydim, sen yalnis bir yoldasin; karsindaki erkek, ruyalarinda gördugun erkek degil. Göreceksin, bir gun o erkek karsina cikacak; bana kizacaksin; ben de bunu azabini duyacagim. Daha keskin bir zekam, daha iyi bir kalbim olsaydi, daha samimi olsaydim sana bunlari daha önce söylerdim...
simdi baska turlu dusunuyorum.
Kendi kendime sunu soruyorum:
Ask yuregime iyice dustugu zaman ne olacak?
Bu aciya dayanabilecek miyim?
isin sonu kötuye varacak.
Daha simdiden bunu dusunmek beni urpertiyor.
Baska birisi olsa sunlari da eklerdi " bu satilari gözyaslari icinde yaziyorum?" Ama ben sana yalan söylemiyorum, acimin bir gösteris olmasini istemiyorum. cunku dertleri, pismanliklari artirmak neye yarar? Bu cesit yalanlarda sevgiyi daha fazla köklestirmek umudu saklidir. Bense bu duyguyu sende ve bende kökunden kazmak istiyorum.
Zaten gözyaslari ya bos hayallere ya da bir kadini bastan cikartmak isteyenlere yarasir. Ben sana bunlari uzun bir yolculuga cikan iyi bir dostla vedalasir gibi söyluyorum: iki uc hafta daha beklesem cok gec olurdu. Ask bir ruh kangreni; o kadar cabuk ileliyor ki Daha simdiden ne haldeyim. Zamani saatleri, dakikalarla degil, seninle ölcuyorum: Onu gördum, göremedim, görecegim, göremeyecegim, gelecek, gelmeyecek...
Hayatimizin bu kisa dönemi bellegimde her zaman temiz ve isikli bir hatira olarak kalacak ve beni tekrar eski ruh uyusukluguna dusurmekten koruyacak. Bu hatira sana da hic bir zaman zarar vermeyecek ve gelecekte gercek aski bulmana yardim edecek...
Geceler bitti...
Yolculuklar da...
Yeni yerler, yeni sabahlar da bitti...
Allahaismarladik melegim...
Anasayfa 
Giriş yap 
Ptsi Ekim 08, 2007 8:29 pm